مدت هاست که دکتر فیروز نادری بازنشسته شده است هست. با خودم فکر کردم حالا که بازنشسته شده است هست، حتما دیگر دلواپس مسئولیت هایش در یکی از بزرگ ترین مراکز علمی و
گفت و گو با «فیروز نادری»، مشهورترین صورت ی ایرانی ناسا
عبارات مهم : ایران
به گزارش مجله همشهری دانستنیها، مدت هاست که دکتر فیروز نادری بازنشسته شده است هست. با خودم فکر کردم حالا که بازنشسته شده است هست، حتما دیگر دلواپس مسئولیت هایش در یکی از بزرگ ترین مراکز علمی و فناوری دنیا نیست و می توانیم خیلی مفصل راجع به مباحث متفاوت با هم گفتگو کنیم. بعد از تنظیم چند باره قرار گفتگو و مشخص کردن وقت مصاحبه، هنگامی که در وقت مقرر با او تماس گرفتم و خودم را معرفی کردم و گفتم از کشور عزیزمان ایران هستم، بعد از سلام و احوالپرسی کوتاه گفت ببخشید، من منتظر تماس شما هستم و از من خواست وقت دیگری زنگ بزنم.
این نحوه واکنش‌ها او هم نشانه احترام جهت فرد ناشناس و هم نشانگر پایبندی او به قول و قرار قبلی هست؛ اصولی که جهت بسیاری از ما چندان هم مهم نیست. در همان ابتدای مصاحبه گفت که وقتش تنگ است و تنها می تواند نیم ساعت با ما گفتگو کند. دانستم که مشغله های کاری هنوز او را رها نکرده است.
در همین مصاحبه توضیح می دهد که هر چند از ناسا بازنشسته شده است است ولی همچنان چند روز در ماه به محل کار سابقش می رود و به آنها مشاوره می دهد و علاوه بر آن همزمان در چند جای دیگر هم مشغول به کار است که البته با توجه به تخصص و سابقه کاری او بسیار طبیعی هست. هر چند همین نیم ساعت هم بسیار ارزشمند بود ولی دیگر فرصتی نبود چیزهایی راجع به دوران کودکی، تحصیل در دانشگاه، دلمشغولی های روزانه و مواردی مانند آن از او بپرسیم ولی جای نگرانی نبود. در این سال ها آن قدر مصاحبه های متفاوت از او انتشار یافته است که خوانندگان از قبل، به قدر کافی با او آشنا هستند؛ به همین علت خیلی سریع رفتیم سر اصل موضوع.
فیروز نادری بعد از اتمام تحصیلات میانگین در ایران، به آمریکا رفت و در رشته مهندسی برق تحصیل کرد. او کارشناسی خود را در دانشگاه ایالتی «آیووا» و کارشناسی ارشد و دکترای خود را در سال های 1972 و 1976 در دانشگاه «کالیفرنیای جنوبی» به اتمام رساند و بعد از آخر تحصیل به کشور عزیزمان ایران بازگشت و ضمن گذراندن خدمت سربازی، مدتی در مرکز سنجش از دور کشور عزیزمان ایران فعالیت کرد ولی بعد از مدتی دوباره به آمریکا رفت و این بار در ناسا مشغول به کار شد. او در مدت همکاری خود با ناسا در زمینه ماهواره های مخابراتی، رادارهای سنجش از دور، رصدخانه های تحقیقاتی اخترفیزیک، اکتشاف مریخ و دیگر اجرام منظومه شمسی فعالیت کرد.
نادری از سال 2000 مدیریت برنامه «مریخ» را بر عهده گرفت. وظیفه مرکز برنامه مریخ آن است که تمام تحقیقات مربوط به مریخ را هدایت و برنامه ریزی کند. در پی موفقیت کاوشگرهای مریخ، نادری به سمت «معاون و مدیر ارشد برنامه ریزی مرکز JPL» (آزمایشگاه پیشرفته جت)، از بااهمیت ترین مراکز فضایی ناسا منصوب شد و در سمت تازه به عنوان مسئول طراحی برنامه ها و راهبردهای مرکز مشغول به کار شد. او در سال 2011 به سمت مدیر پژوهش های رباتیک منظومه خورشیدی گزینش شد و سال گذشته بعد از 36 سال فعالیت در ناسا بازنشسته شد.
نجات ناسا از شکستی دیگر
نادری طی سال های حضورش در ناسا، فعالیت های بسیاری انجام داد که همه آنها هم نتیجه های خوبی داشتند. ولی کدام یک از آنها افتخارآمیزتر بوده است؟ «شاید یکی از دلایلی که مردم مرا می شناسند، از سال 2004 شروع شد. ما در آن سال پروژه ای را انجام دادیم و توانستیم کاوشگری را سالم در سطح مریخ فرود آوریم. آن پروژه از چند جنبه جهت من بسیار مهم بود. از جمله این که ناسا در سال های قبل دو مرتبه شکست خورده بود؛ لیکن فضاپیماهایی را به مریخ فرستاده بودند و این عملیات ها موفق نبود و دیگر جایی جهت شکست های زیاد باقی نمانده بود. اگر سومین ماموریت هم شکست می خورد، ناسا به شدت لطمه می دید. دیگر این که تازه بحران 11 سپتامبر را پشت سر گذاشته بودیم و فشارهای زیادی روی ایرانی – آمریکایی ها بود. در آن وقت این خبر هم انتشار یافته بود که مدیر برنامه تازه ناسا، یک ایرانی – آمریکایی است و من حدس می زدم که اگر این برنامه با موفقیت به آخر برسد، به وجهه ما که در اینجا زندگی می کنیم، بسیار کمک می کند. خوشبختانه آن ماموریت با موفقیت انجام شد و روز چهارم ژانویه 2004 که کاوشگر «اسپیریت» در سطح مریخ به سلامت نشست، هر لحظه برایم مهم و عزیز است.»
همه مردم هر شغلی که داشته باشند کم و بیش استرس و فشار روانی هم دارند. آیا فیروز نادری هم در شغلش استرس را تحمل کرده است؟ «مسلما بله. مانند شب چهارم ژانویه که کاوشگر اسپریت در سطح مریخ نشست. زمانی که فضاپیما وارد جو می شود، تا زمانی که روی سطح بنشیند مدتی وقت می برد و علاوه بر آن به علت فاصله مریخ از زمین حدود 10 دقیقه طول می کشد تا سیگنال های رادیویی از مریخ به ما برسند. به همین علت هم تا 10 دقیقه نمی دانستیم آیا این فضاپیما سالم روی مریخ فرود آمده است یا در اثر برخورد شدید با مریخ نابود شده است هست. خانمی پشت دستگاه کنترل بود و بررسی می کرد که آیا امواج رادیویی می رسند یا نه یک مرتبه فریاد زد که من سیگنال را دریافت کردم و همه افرادی که در آن اتاق بودند، خیلی هیجان زده شدند.
همان موقع بسیاری از شبکه های تلویزیونی این برنامه را به صورت زنده پخش می کردند. یکی از دوستانم آن موقع به من گفت، فیروز تو داری گریه می کنی؛ حواست است که صورت ات را دارند مستقیم از تلویزیون پخش می کنند؟ من آن لحظه اصلا خودم متوجه نبودم که دارم اشک می ریزم. اینها همه نشان دهنده استرس هایی است که در مدت سه چهار سال فعالیت در این پروژه در ما انباشته شده است بود، ولی در یک آن، همه این استرس ها فوران کردند و بیرون ریختند. نمی شود در چنین پروژه های بزرگی بود و استرس را احساس نکرد.»
گفت و گو با «فیروز نادری»، مشهورترین چهره‌ی ایرانی ناسا
سفر به مریخ؛ 16 سال دیگر
هر چند که سفر سرنشین دار انسان در حیطه فعالیت های آقای نادری نیست، با این همه از او پرسیدیم که نظرش راجع به سفر انسان به مریخ چیست و بشر کی می تواند، به مریخ سفر کند. «تابستان دو سال پیش، من و چند نفر از همکارانم سیستمی را به JPL پیشنهاد کردیم که بتوانند انسان را به مریخ اعزام کنند. هم اکنون بودجه ناسا جهت فعالیت در زمینه فضانوردی حدود 10 میلیارد دلار هست. ما گفتیم با توجه به بودجه چندین سال طول می کشد که کارهای مربوط به اعزام انسان به مریخ انجام شود. ما تصمیم گرفتیم این پروژه را به دو قسمت کنیم. در نظر داشته باشید که اگر قرار باشد فضانوردان به مریخ سفر کنند، شاید مورد نیاز باشد که حدود سه سال در سفر باشند؛ این مسئله بزرگی است که باید ابتدا آن را حل کرد. بعد بهتر است در مرحله اول به یکی از دو قمر مریخ به نام فوبس (که بزرگ تر است)، برلوند تا یاد بگیریم که چگونه می توان این مسافت را طی کرد و چگونه می توانیم در این سفر از فضانوردان محافظت کنیم.
البته ممکن است در این قسمت کسی از ما بپرسد که شما این همه راه را رفته اید و به نزدیکی مریخ رسیده اید، بعد آیا روی سطح مریخ فرود نمی آیید؟ در پاسخ باید گفت فرود آمدن در سطح مریخ بسیار مسئله هست. نمی توان گفت حالا که تا اینجا آمده ایم، این دو قدم را هم برویم و به مریخ هم سر بزنیم. این بود که تصمیم گرفتیم کار فرود را (که به فناوری های پیشرفته تری نیاز دارد) در مرحله بعد انجام دهیم.
با توجه به بودجه کنونی، شاید بتوان در سال 2030 به فوبس رفت و چند سال بعد هم در مریخ فرود آمد. خلاصه این که شاید 17-16 سال دیگر بتوان انسان را به مریخ فرستاد. توصیه مهمی که باید به آن توجه کرد این است که هم اکنون شرکت های شخصی بسیاری از جمله «اسپیس ایکس» وارد فعالیت های فضایی شده است اند و این احتمال وجود دارد که اگر ناسا با شرکت های شخصی همکاری کند، شاید این پروژه کمی سریعتر انجام شود.
چشم اندازهایی فراتر از منظومه شمسی
پژوهش های ناسا دو قسمت داردند؛ یکی فعالیت هایی که در زمینه اعزام فضانوردان صورت می گیرد و فعالیت هایی که آنها در فضا انجام می دهند و دیگری در حوزه فعالیت های علمی رباتیک؛ یعنی فعالیت هایی که در زمینه ارسال فضاپیماهای بدون سرنشین، کاوشگرها و استفاده از آنها جهت آشنایی بهتر دنیا صورت می گیرد؛ حوزه ای که فیروز نادری هم زیاد در آن فعالیت کرده هست. «من بیش از 30 سال در این زمینه فعالیت کردم. نشانه تمام کارهایی که ناسا در این زمینه انجام می دهد این است که بفهمد منظومه شمسی ما چگونه به وجود آمده است و آیا در منظومه شمسی، در جای دیگری غیر از کره زمین، حیات یا زندگی وجود دارد یا خیر. ولی علاوه بر اینها ناسا دوست دارد بداند بیرون از منظومه شمسی ما، آیا سیاره هایی وجود دارند که شاخصه های ارزش شبیه زمین باشد و احتمالا حیات یا حتی تمدن پیشرفته در آنها وجود دارد یا نه.»
به نظر می رسد روند تحقیق و پژوهش در ناسا تا حدودی از مباحث سیاسی و اجتماعی تاثیر می پذیرد. نادری که سال های زیادی در ناسا هم تحقیق و پژوهش کرده است و هم مدیر بوده می گوید: «متاسفانه بعضی اوقات سیاست وارد عرصه های علمی و پژوهشی هم می شود. یعنی بعضی اوقات که مدیر جمهور تازه ای می آید، آن برنامه ای را که ناسا در دولت قبل داشته هست، عوض کردن می دهد تا اهداف و برنامه های خودش را در ناسا پیاده کند. موقعی که آقای بوش مدیر جمهور بود می گفت ما باید پایگاهی در ماه بسازیم. بنابراین طرح ها و برنامه ریزی های او زیاد مربوط به بخش فضانوردی بودند. بعد که آقای اوباما آمد گفت ما نباید به ماه برویم و باید به چشم اندازهای دورتری دست پیدا کنیم. ما باید به مریخ برویم و به همین علت برنامه های ناسا طی آن هشت سال کمی عوض کردن کرد. حالا هم که آقای ترامپ روی کار آمده هست، باز هم زمزمه هایی مطرح شده است است مبنی بر این که آقای ترامپ هم دوست دارد که به ماه برگردیم.»
آخرین پروژه ای که نادری یک سال پیش از بازنشستگی اش آن را شروع کرد، پروژه پر هزینه ای است با نشانه رسیدن به یکی از قمرهای مشتری به نام «یوروپا». «حدس می زنیم اگر قرار باشد حیات یا زندگی، (به هر شکل آن) جایی وجود داشته باشد، باید در یکی از این دو قمر باشد. یکی از اینها یوروپا، قمر مشتری است و دیگری اسلادوس، یکی از قمرهای زحل یا کیوان. یکی از بااهمیت ترین دلایلش هم این است که حدس می زنیم شاید شرایطی که جهت وجود حیات مورد نیاز هست، در این دو قمر وجود داشته باشد. از جمله بااهمیت ترین این شرایط وجود آب مایع است که مشخص شده است است این دو قمر اقیانوسی از آب مایع دارند.»
مدتی است که شرکتی که تجربه چندانی هم در زمینه فضانوردی ندارد، ادعا کرده است که می خواهد انسان ها را طی سفری بی بازگشت به مریخ بفرستد. آیا چنین طرحی معقول است؟ «آن طرح که کاملا تبلیغاتی بود و کسانی که دست اندرکار فضا هستند، آن شرکت و آن ادعاها را جدی نگرفتند و بعد هم دیدیم که تب و تاب آن هم فروکش کرد. به نظر من سروصدا به پا کردن کار راحت ای است و می توان با تبلیغات نظر مردم را جلب کرد. جهت نمونه هر کسی می تواند مبلغی بدهد و در برنامه سفر به مریخ عضویت کند و بعد در مهمانی ها، با افتخار جهت دوستان و آشنایانش تعریف کند که من داوطلب شده است ام که به مریم بروم. شوخی خوبی است ولی شما جدی نگیرید.»
هنوز به سنت های ایرانی پایبندم
فیروز نادری بی شک یکی از مشهور ترین اشخاص علمی کشور عزیزمان ایران بین عامه مردم هست. ناسا جهت ما یادآور نهایت علم و فناوری است و مدیریت در یکی از بخش های آن باعث افتخار همه ماست. به همین علت است که هر لحظه و همه جا نام فیروز نادری را (در کنار نام بسیاری دیگر از ایرانیان خارج از کشور) به عنوان یکی از نمادهای علمی کشور عزیزمان ایران می شنویم و دکتر نادری جهت ما از زندگی شخصی و ارتباطش با کشور عزیزمان ایران و ایرانی ها، روزهای بازنشستگی و هنر می گوید.
ما تاکنون آقای نادری را به عنوان مدیر علمی می شناختیم و به همین علت حضورش در یک مناسبت هنری، کمی غافلگیر کننده بود. ولی چه شد که به عنوان نماینده آقای «فرهادی» در مراسم اسکار شرکت کردید؟ «آقای فرهادی پیشنهاد کرد که ما به عنوان نماینده ایشان روی سن برویم. شاید دلیلش این بود که ما هم در آمریکا افرادی آشنا شده است هستیم و هم در ایران، آقای ترامپ قانونی راجع به منع سفر شهروندان چند کشور از جمله کشور عزیزمان ایران به آمریکا وضع کرده هست. شاید آقای فرهادی می خواست با این کارش بگوید افرادی که به آمریکا مهاجرت می کنند، افراد تاثیرگذاری جهت جامعه آمریکا هستند. از طرف دیگر من در برنامه اسکار هم گفتم که ما نسبت به کره زمین، نظر و نظر دیگری داریم. هنگامی که از فضا و بیرون از جو به زمین نگاه می کنیم، اتحاد زمین را می بینیم. هنگامی که از فضا به زمین نگاه می کنیم خط و مرزها و جنگ ها به چشم نمی آیند و تفاوت ها دیده نمی شوند.»
البته دکتر نادری خودش هم به هنر تعلق خاطر دارد. «من به انواع هنرها علاقه دارم. اصولا هنر مرزی نمی شناسد. من از فیلم «فروشنده» بسیار خوشم آمد. فیلم «جدایی نادر از سیمین» که پنج سال پیش جایزه اسکار را دریافت کرد، یکی از عالی ترین فیلم هایی است که دیده ام. خوشحالم که فروشنده برنده اسکار شد. در نظر داشته باشید که آقای فرهادی یکی از چهار کارگردانی است که چند بار برنده این جایزه شده است هست. کاری که آقای فرهادی می کند این است که لایه های ظریف و پنهان را نمایش می دهد. هنرمند باید نوری روی جامعه بیندازد. اگر جامعه ای نقص هایی دارد، این کار هنرمند است که در این زمینه روشنگری یا آنها را بازگو کند. من فکر می کنم مردم اینجا هم به اجتماعی8 بودن فیلم های ایشان علاقه مند هستند و از این زاویه به فیلم های او نگاه می کنند.»
هر سال نوروز را مراسم خوش حالی می گیریم
نمایش فیلم های ایرانی در کشوری دیگر، فرصتی جهت تبادلات فرهنگی پدید می آورد. شما کشور عزیزمان ایران را جهت همکاران تان چگونه معرفی می کنید و به چه شاخصه های مهم کشور عزیزمان ایران و مردم آن اشاره می کنید؟ «من حدود 50 سال است که در آمریکا زندگی می کنم و نزدیک 40 سال گذشته هم در کشور عزیزمان ایران نبوده ام. به همین خاطر من با دوستان آمریکایی خودم معمولا راجع به تاریخ و تمدن کشور عزیزمان ایران صحبت می کنم. توضیح می دهم که ما دو هزار سال پیش چه جایگاهی داشتیم و بعدها در زمینه های علمی مانند نجوم هم دستاوردهای مهمی داشتیم و به پیشرفت علوم کمک کردیم. به نظر من، توصیف کشور عزیزمان ایران و دستاوردهای علمی و فرهنگی کشور عزیزمان ایران جهت افراد خراجی مسئله نیست.»
مدت هاست که دکتر فیروز نادری بازنشسته شده است هست. با خودم فکر کردم حالا که بازنشسته شده است هست، حتما دیگر دلواپس مسئولیت هایش در یکی از بزرگ ترین مراکز علمی و
50 سال اقامت در کشوری دیگر، باعث می شود آدم دلتنگ شهر و دیارش شود. آیا نادری هم دوست دارد که به کشور عزیزمان ایران سفر کند تا خاطرات گذشته اش یک بار دیگر زنده شود؟ «من بسیار مشتاقم که زمینه ای جهت سفر من به کشور عزیزمان ایران آماده شود و بتوانم به کشور عزیزمان ایران سفر کنم. ولی با این همه ما در اینجا یک جامعه کوچک ایرانی داریم که مشمول بر دو میلیون نفر هست. خود من بخش اعظم عمرم را در آمریکا بوده ام و به همین علت هم با فرهنگ آمریکا خو گرفته ام. حالا هم با هر دو فرهنگ آشنا هستم. جهت نمونه همان طور که ما در اینجا کریسمس را مراسم خوش حالی می گیریم، نوروز را هم تمام و کمال مراسم خوش حالی می گیریم. به بیان دیگر هیچ کس در آمریکا خاطرات نوروز را فراموش نکرده و هر لحظه به آنها پایبند هست. حتی نسل تازه ایرانیان مقیم آمریکا که در آمریکا به دنیا آمده اند و هیچ گاه کشور عزیزمان ایران را ندیده اند، باز هم به آداب و رسوم خود پایبند هستند و مراسم سنتی خود را به عالی ترین شکل انجام می دهند. جهت نمونه تقریبا همه ایرانیان در هر شغلی که باشند، نوروز را تعطیل می کنند و در کنار خانواده می مانند و برنامه های سنتی نوروز را به جا می آورند. خلاصه آن که ما که سال ها اینجا بوده ایم، دو ملیتی شده است ایم؛ هم مراسم کشوری که در آن زندگی می کنیم و هم مراسم کشوری را که در آن به دنیا آمدیم و از آنها خاطره داریم، گرامی می داریم و علاوه بر آن تلاش می کنیم تا آداب و رسوم این مراسم را به نسل تازه انتقال یافته کنیم.»
سرم شلوغ تر شده است است
چندی پیش، آقای نادری بازنشسته شد؛ اتفاقی که در عوامل زیادی باعث رخ دادن آن شدند: «یکی از دلایلی که باعث شد تصمیم بگیرم که بازنشسته شوم این است که منزل من نزدیک اقیانوس است و کارم در JPL حدود یک ساعت تا یک ساعت و نیم با منزل ام فاصله داشت. یعنی هر روز باید این مسیر را می رف6تم و می آمدم. .ساعت پنج صبح، ساعتم زنگ می زد و مرا بیدار می کرد. بعد از این همه مدت به این نتیجه رسیدم که دیگ رباید استراحت کنم. یعنی علاقه ام به کار کمتر نشده بود ولی توانایی این را که هر روز دو سه ساعت رانندگی کنم نداشتم. اکنون این بازنشستگی باعث شده است است که دیگ راین اجبار وجود نداشته باشد که صبح ها حتما سر ساعت مشخصی از خواب بیدار شوم. این بزرگ ترین تغییری است که در زندگی من بعد از بازنشستگی ایجاد شده است است.»
آدم گمان می کند حالا که فیروز نادری بازنشسته شده است هست، تمام وقتش را به استراحت و قدم زدن در ساحل می گذراند ولی او می گوید هنوز هم برنامه کاری اش مفصل هست، با این تفاوت که برنامه روزهای کاری اش در هفته متنوع تر شده است اند. «هنوز هم درس می دهم و هم صحبت می کنم و هم با جی پی ال و شرکت های شخصی در این زمینه همکاری دارم، هم با استارتا آپ ها یا شرکت های نوپا همکاری می کنم و راجع به استراتژی ارزش به آنها مشورت می دهم. بنابراین من امروز تنها یک شغل ثابت ندارم بلکه مجموعه ای از کارهای متفاوت را انجام می دهم که البته همه ساعت های روز مرا پر می کنند. فعالیت های دوره بازنشستگی من تنوع بسیار بیشتری نسبت به وقت شاغل بودنم دارد ولی در عین حال اگر روزی تصمیم بگیرم کار نکنم و در ساحل اقیانوس قدم بزنم، مشکلی پیش نمی آید.»
اشتیاقی که فروکش نکرد
نادری، فوریه 2016 بعد از 36 سال فعالیت در ناسا تصمیم گرفت بازنشسته شود و با نگارش نامه ای از همکارانش خداحافظی کرد. او در این نامه نوشت: «36 سال قبل زمانی که به ناسا پیوستم فکر می کردم تا زمانی که شور و شوقم نسبت به کار باقی است اینجا می مانم و روزی که احساس کنم این اشتیاق در حال کمرنگ شدن هست، اینجا را ترک خواهم کرد. اکنون بعد از گذشت 36 سال نه تنها آن روز نیامده، بلکه هر آنچه باعث عشقم به کار در این مکان بود، زیاد هم شده است هست. با وجود این فکر می کنم اکنون وقت مناسبی است که این مشعل را به فرد دیگری بدهم.»
محل کار فیروز نادری، آزمایشگاه پیشرانش جت (Jet Propulsion Laboratory یا به اختصار جی پی ال) بود که یکی از آزمایشگاه های علمی و فناوری ناساست. فعالیت مهم این آزمایشگاه پرتاب و کنترل ماموریت های بی سرنشین است که به مسافت های بسیار دور، از جمله به مکان هایی بیرون از منظومه خورشیدی ارسال می شوند. آزمایشگاه پیشرانش جت در پاسادینای کالیفرنیا واقع شده است است و زیر نظر «کلتک» فعالیت می کند.
«شارل العشی» (دانشمند لبنانی – آمریکایی متولد 1947 در لبنان و استاد مهندسی برق و علوم فضای کلتک) از سال 2001 تاکنون ریاست این آزمایشگاه را بر عهده دارد. نادری سال های زیادی در زمینه های متفاوت در ناسا کار کرده هست؛ از طراحی های استراتژیک تا کارهای اجرایی و حوزه رباتیک. او طی این سال ها در بخش های متفاوت از ارتباطات گرفته تا علوم زمین، جستجو جهت سیارات فراخورشیدی، جستجو در مریخ و نقاط دیگر منظومه شمسی کار کرده هست. خودش می گوید می تواند چیزهایی را که در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا یاد گرفته هست، در زمینه های دیگر به کار گیرد؛ از تفکر انتقادی و استراتژیک گرفته تا مدیریت پروژه های پیچیده.
مردی با افتخارات بی پایان
دستاوردهای دکتر فیروز نادری بسیار ارزشمند هستند و به همین علت بارها از او قدردانی شده است هست. در ادامه تنها چند نمونه از جوایز و مدال هایی را که به او اهدا کرده اند، با هم مرور می کنیم.
1395 سیارک «ELI 1989» را به افتخار دکتر نادری، «Naderi 5515» نامیده اند.
1393 جایزه «مهاجران بزرگ؛ افتخار آمریکا» از شرکت کارنگی نیویورک
1389 جایزه «ویلیام راندولف لاولاک دوم» انجمن فضانوردی آمریکا (AAS)
1386 جایزه انجمن مهندسان تئودورفون کارمان
1384 مدال افتخار جزیره الیس
1376 مدال تالار افتخارات فناوری فضایی
واژه های کلیدی: ایران | فعالیت | آمریکا | ایرانی | برنامه | آمریکایی | ایرانیان | بازنشسته | برنامه ریزی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
